نقاشی و لعاب روی سفال با الهام از نقوش مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی
از آنجایی که سفال دوران صفویه کمتر بررسی شده اند لازم است که از زوایای مختلف این سفالها مورد بررسی قرارگیرند که از جمله می توان به نقوش و تناسب های رنگ اشاره کرد.آنچه که ساخته شده است در واقع برگرفته از نقوش و تناسب های رنگی سفالینه های دوران صفوی است که هدف این کار شناسایی و باز آفرینی ترکیب های زیبایی شناختی آن دوران است . نقش یکی از ظروف برگرفته از سنگ مزار محرابی مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی و دیگری بخشی از تزئینات نورگیر قندیلخانه از این مجموعه می باشد.
در اوایل قرن دهم هجری ، برابر قرن شانزدهم میلادی ، سلسله صفوی به حکومت رسید و سلسله ای قدرتمند بعد از نهصد سال سرنوشت کشور را به دست گرفت .
در این دوره شهرهای مختلف مانند تبریز ، قزوین و اصفهان به عنوان پایتخت انتخاب شدند . علاقه و توجه سلاطین این سلسله از جمله شاه عباس به هنرهای تجسمی و هنر سفالگری در خور توجه بوده .
نفوذ و تأثیر هنر سفالگری و ساخت بدل چینی و سلادن و سایر تولیدات کشور چین را در سراسر این دوره بر تولیدات داخلی نمی توان نادیده گرفت .
سفالگری دوره صفویه را از لحاظ فنی می توان به چند گروه تقسیم کرد :
۱- ظروف کوباچی و ایزنیک
۲- ظروف سفالین براق نقاشی شده ( طرح گل و مرغ )
۳- ظروف سفالین سفید رنگ معروف به گامبرون
۴- ظروف معروف سفید و آبی
۵- ظروف رنگ آمیزی چند رنگ و تک رنگ ساخت کرمان ( سلادن )
جهت دانلود متن کامل گزارش کارآموزی نقاشی و لعاب روی سفال با الهام از نقوش مقبره شیخ صفی الدین اردبیلی کلیک نمایید