انرژی در اقتصاد

انرژی در اقتصاد

صنعت ازجمله بحث انگیزترین بخش‏‌‌های اقتصادی بوده و می‌باشد.
بیشتر اقتصاددانان، بخش صنعت را به عنوان موتور رشد اقتصادی تلقی می‌کنند.
در این مقاله آثار مصرف انرژی بخش صنعت( در قالب ترکیبی از انرژی‏‌‌های سوخت‏‌‌های فسیلی شامل ذغال سنگ، نفت و فرآورده‏‌‌های آن و گاز طبیعی )، تشکیل سرمایه در بخش صنعت، صادرات بخش صنعت( در قالب صادرات با تکنولوژی بالا) و نیروی کار شاغل در بخش صنعت بر روی ارزش افزوده بخش صنعت برای ۸ کشور از اعضای سازمان کنفرانس اسلامی( با تاکید بر ایران) طی سال‏‌‌های ۲۰١١-١۹۹۸ مورد مطالعه قرار گرفته است.
برای برآورد اثرات متغیرها، از تکنیک هم انباشتگی پانلی به شیو‏‌‌های حداقل مربعات معمولی( OLS )، حداقل مربعات معمولی پویا( DOLS) و حداقل مربعات معمولی کاملا اصلاح شده( FMOLS) استفاده شده است.
نتای برآوردها حاکی از آن است که تمامی متغیرهای مورد بررسی، دارای تاثیر مثبت و معنی داری بر روی ارزش افزوده بخش صنعت می‌باشند.
از این‎رو بررسی رابطه مصرف انرژی و رشد اقتصادی به‎‎ویژه در بخش‎های اقتصادی، از اهمیت زیادی برخوردار است.
تبیین این ارتباط به روشن شدن سیاست‎های بخش انرژی کشور، کمک شایانی می‌کند.
در این تحقیق، با استفاده از الگوی خودبازگشتی با وقفه‎های توزیعی( ARDL) و هم‎چنین الگوی تصحیح خطا( ECM )، وجود رابطه بلندمدت و کوتاه‌مدت بین مصرف نهایی انرژی و مصرف نهایی حامل‎های مختلف انرژی شامل: فرآورده‎های نفتی، برق و گاز و رشد اقتصادی و اشتغال در بخش‌های مختلف اقتصاد ایران طی سال‎های ١۳۵۰-١۳۸۲، مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل نشان داد که یک رابطه علیت کوتاه‌مدت و بلندمدت یک‌طرفه از مصرف نهایی انرژی و مصرف نهایی انرژی برق به رشد اقتصادی وجود دارد.
یک رابطه علیت کوتاه‎مدت یک طرفه نیز از رشد اقتصادی به مصرف نهایی گاز طبیعی وجود دارد.
علاوه بر این، یک رابطه علیت یک طرفه از مصرف نهایی انرژی در بخش صنعت به رشد ارزش افزوده در این بخش وجود دارد.
هم‎چنین یک رابطه علیت کوتاه‎مدت و بلندمدت یک طرفه از مصرف نهایی انرژی برق در بخش کشاورزی به رشد ارزش افزوده در این بخش وجود دارد.

منبع : انرژی در اقتصاد

خودکنترلی

خودکنترلی

یکی از اهدافی که خودکنترلی در پی آن است، ایجاد حالتی است در درون فرد که او را به انجام وظایفش متمایل بسازد بدون آنکه یک عامل خارجی او را تحت کنترل داشته باشد.
در مقاله حاضر نگارنده در پی یافتن پاسخ این سوال است که آیا تحقق خودکنترلی عملی است؟ بدین منظور ابتدا به بیان تعاریفی از خودکنترلی و مصادیق آنها در سازمان و بیان دیدگاههای موجود در مورد کنترل می‌پردازد.
خودکنترلی به معنای کاربرد درست هیجان‏‌ها تلقی می‌شود و اعتقاد بر این است که قدرت تنظیم احساسات، موجب افزایش ظرفیت شخص برای تسکین دادن خود، دور کردن اضطراب‏‌ها افسردگی‏‌ها یا بی حوصلگی‏‌‌های متداول می‌شود.
همچنین خودکنترلی فرایند غلبه بر رفتارها، تکانه ها، احساس‏‌ها یا علایق خودکار یا درونی است که در غیر این صورت با رفتار هدف مدار تعارض پیدا می‌کند.
بدون خودکنترلی، فرد درگیر رفتارهای خودکار، عادتی و درونی خواهد شد.
خودکنترلی را به عنوان تاخیر خشنودی و از نظر عملیاتی طول زمانی که فرد برای رسیدن به پیامد ارزشمند، ولی دیرآیندتر منتظر می‌ماند توصیف کرده اند ارتباط بین تکانشگری و هیجان طلبی، دلالت بر این دارد که از انحرافات شناختی با نقص تحمل تاخیر خشنودی و ناتوانی در نظر گرفتن پیامدهای رفتار مرتبط می‌باشد که ممکن است زمینه‌ای را برای عملکرد این خصیصه ایجاد نماید و منجر به برخی از مشکلات خودکنترلی گردد.
احتمالا یکی از راههای مقاومت در برابر وسوسه، هدایت توجه و دوری از وسوسه است که برای رسیدن به آن می‌توان از راهبردهای درونی استفاده کرد.
از آنجا که توجه، مولف اصلی در خودگردانی است می‌توان نتیجه گرفت که کارکرد توجه و خودگردانی، تاثیر متقابل وموثری بر یکدیگر دارند.
فرد برای افزایش تلاش ذهنی باید دارای توان افزایش مهارت‏‌‌های خودکنترلی باشد.

منبع : خودکنترلی

بازاریابی رابطه مند

بازاریابی رابطه مند

امروزه بیشتر شرکت‏‌‌های بیمه با توجه به تغییرات سریع در موقعیت‏‌‌های رقابتی و شرایط حاکم بر بازار، جذب و حفظ مشتریان تجاری را در راس برنامه‏‌‌های خویش قرار داده‏‌اند چرا که بدون تردید بهترین شیوه برای افزایش تداوم سودآوری آنهاست.
پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده‏‌ها جز پژوهش‏‌‌های توصیفی از نوع همبستگی و بهطور کامل مدل یابی معادلات ساختاری است.
جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه بیمه گذاران شرکت بیمه ایران در شهرستان قایمشهر می‌باشد و برای جمع آوری داده‏‌ها تعداد ۴۰۰ پرسشنامه توزیع شد،اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار ۲۲ SPSS و LISREL۸.
هدف این مقاله کشف عواملی است که منجر به نمودار شدن بازاریابی رابطه مند در عمل و علم می­شود و اینکه چه عواملی بهطور محتمل جهت گیری آینده بازاریابی رابطه مند را تغییر شکل می­دهند.
همچنین بدون استفاده از فناوری، بازاریابی رابطه مند یک استراتژی موثر نیست.
ر بررسی تاریخچه بازاریابی و روند تحول رابطه با مشتری به این نکته اشاره کردیم که پس از تاکید بر اهمیت خود محصول، به تدریج مهارت فروش محصول مورد توجه قرار گرفت.
بازاریابی کلاسیک( به معنای شناخت نیازهای بازار و تلاش برای تامین آن) جریان بعدی بود که در میان کسب و کارها رواج یافت.
ترمینال‏‌‌های( پایانه) کانتینری به خاطر نیرویهایی نظیر ایتلاف‏‌‌های استراتژیک، خصوصی سازی، پس کرانه‏‌‌های همپوشان و اپراتورهای ترمینال جهانی، با رقابت شدید و محیطی دایما در حال تغییر مواجه شده اند.
برای توجیه هزینه‏‌‌های بالای سرمایه گذاری و بهره برداری و رسیدن به سودآوری، ترمینال‏‌‌های کانتینری بایستی به حجم بار( کالای) رضایت بخشی برسند.
به علاوه، یکی از عوامل مهم برای بندر جهت تضمین جریانات کافی، وفاداری مشتری می‌باشد.
این مطالعه، تاثیرات تاکتیک‏‌‌های بازاریابی رابطه مند( رابطه ای) بر شاخص‏‌‌های( نشانگر) عملکرد مالی و غیر مالی ترمینال‏‌‌های کانتینری را بررسی نمود.
داده‏‌‌های مورد نظر از ۲۴ ترمینال کانتینری واقع در ترکیه( ۱۳۴ پاسخ) جمع آوری و از طریق مدلسازی معادله ساختاری چند سطحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
براساس یافته‏‌‌های بدست آمده، نتیجه اصلی ما آن است که هرچه بندر تاکتیک‏‌‌های بازاریابی رابطه مند را بیشتر پیاده کند، به همان نسبت کیفیت ارتباط با مشتری بالاتر است، که در ادامه ازآن به عنوان عملکرد ارتباط با مشتری، و متعاقبا عملکرد مالی نام برده می‌شود.

منبع : مقاله بازاریابی رابطه مند

مهارت های زندگی

مهارت های زندگی

این توانایی فرد را قادر می‌سازد تا بهطور موثرتری مسایل زندگی را حل نماید.
مسایل مهم زندگی چنانچه حل نشده باقی بمانند، استرس روانی ایجاد می‌کنند که به فشار جسمی منجر می‌شود.
مهارتهای زندگی، توانایی‏‌‌های روانی،اجتماعی برای رفتار انطباقی و موثر هستند که افراد را قادر می‌سازند تا بهطور موثرتری با مقتضیات و چالشهای زندگی روزمره مقابله کنند.
تعریف مهارتهای زندگی هم دشوار به‏نظر نمی‌رسد: مهارتهایی که به ما برای زندگی بهتر کمک می‌کنند.
با این حال همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، اجماع و اتفاق‌نظر قطعی در مورد فهرست مهارتهای زندگی و اینکه چه چیزهایی را باید به عنوان مهارت زندگی ضروری دانست و یادگیری آن را توصیه کرد وجود ندارد.
توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه‌ای که فرد بتواند با چالشها وضروریات زندگی روزمره کنار بیاید.
بسیاری از افراد در رویارویی با مسایل زندگی فاقد توانایی لازم هستند و همین امر آنان رادر مواجهه با مشکلات و مسایل روزمره زندگی ناتوان و آسیب پذیر ساخته است و بسیاری از این مشکلات و اختلالات ریشه‏‌‌های روانی – اجتماعی دارند .
انسان‏‌ها برای مقابله سازگارانه با موقعیت‏‌‌های تنش زا و کشمکش‏‌‌های زندگی، نیاز به آموختن برخی از مهارتها را دارند، یکی از موثرترین برنامه‌‌هایی که به افراد کمک می‌کند تا زندگی بهتر و سالم تری داشته باشند، برنامه‏ی آموزش مهارتهای زندگی است .
آموزش مهارتهای زندگی در ایران از سال 1377 شروع شده است .
در سایه تامین چنین اهدافی، توانایی‏‌‌های روانی – اجتماعی افراد افزایش پیدا می‌کند.
و باعث می‌شود که آنان مسیولیت‏‌‌های مربوط به نقش‏‌‌های اجتماعی خود را پذیرفته و بدون صدمه زدن به خود و دیگران با چالش‏‌ها ومشکلات زندگی روبرو شوند، انتخاب‏‌ها و رفتارهای سالمی در سراسر زندگی داشته باشند .

منبع: مهارت های زندگی

مهارت های زندگی

مهارت های زندگی

این توانایی فرد را قادر می‌سازد تا بهطور موثرتری مسایل زندگی را حل نماید.
مسایل مهم زندگی چنانچه حل نشده باقی بمانند، استرس روانی ایجاد می‌کنند که به فشار جسمی منجر می‌شود.
مهارتهای زندگی، توانایی‏‌‌های روانی،اجتماعی برای رفتار انطباقی و موثر هستند که افراد را قادر می‌سازند تا بهطور موثرتری با مقتضیات و چالشهای زندگی روزمره مقابله کنند.
تعریف مهارتهای زندگی هم دشوار به‏نظر نمی‌رسد: مهارتهایی که به ما برای زندگی بهتر کمک می‌کنند.
با این حال همان‌طور که می‌توانید حدس بزنید، اجماع و اتفاق‌نظر قطعی در مورد فهرست مهارتهای زندگی و اینکه چه چیزهایی را باید به عنوان مهارت زندگی ضروری دانست و یادگیری آن را توصیه کرد وجود ندارد.
توانایی انجام رفتار سازگارانه و مثبت به گونه‌ای که فرد بتواند با چالشها وضروریات زندگی روزمره کنار بیاید.
بسیاری از افراد در رویارویی با مسایل زندگی فاقد توانایی لازم هستند و همین امر آنان رادر مواجهه با مشکلات و مسایل روزمره زندگی ناتوان و آسیب پذیر ساخته است و بسیاری از این مشکلات و اختلالات ریشه‏‌‌های روانی – اجتماعی دارند .
انسان‏‌ها برای مقابله سازگارانه با موقعیت‏‌‌های تنش زا و کشمکش‏‌‌های زندگی، نیاز به آموختن برخی از مهارتها را دارند، یکی از موثرترین برنامه‌‌هایی که به افراد کمک می‌کند تا زندگی بهتر و سالم تری داشته باشند، برنامه‏ی آموزش مهارتهای زندگی است .
آموزش مهارتهای زندگی در ایران از سال ۱۳۷۷ شروع شده است .
در سایه تامین چنین اهدافی، توانایی‏‌‌های روانی – اجتماعی افراد افزایش پیدا می‌کند.
و باعث می‌شود که آنان مسیولیت‏‌‌های مربوط به نقش‏‌‌های اجتماعی خود را پذیرفته و بدون صدمه زدن به خود و دیگران با چالش‏‌ها ومشکلات زندگی روبرو شوند، انتخاب‏‌ها و رفتارهای سالمی در سراسر زندگی داشته باشند .

منبع: مهارت های زندگی